Tajemnica lekarska
Obowiązek zachowania w tajemnicy wszelkich faktów i informacji związanych z procesem leczenia, jak i z osobą pacjenta (tajemnicy lekarskiej) wynika ze składanej przez lekarzy przysięgi Hipokratesa oraz z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
Tajemnica lekarska obejmuje zarówno ustne wypowiedzi lekarza, jak i dokumenty związane z procesem leczenia, w tym w szczególności historia choroby, wyniki badań, karty informacyjne leczenia szpitalnego etc.
Należy również pamiętać, że lekarz nie może podać do publicznej wiadomości danych umożliwiających identyfikację pacjenta bez jego zgody.
Wyjątki od tajemnicy lekarskiej
Lekarz jest zwolniony z tajemnicy z tajemnicy w następujących przypadkach:
- tak stanowią ustawy,
- badanie lekarskie zostało przeprowadzone na żądanie uprawnionych, na podstawie odrębnych ustaw, organów i instytucji; wówczas lekarz jest obowiązany poinformować o stanie zdrowia pacjenta wyłącznie te organy i instytucje,
- zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób,
- pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie tajemnicy, po uprzednim poinformowaniu o niekorzystnych dla pacjenta skutkach jej ujawnienia,
- zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie lekarzowi sądowemu,
- zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innemu lekarzowi lub uprawionym osobom uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń.
Obowiązek zachowania tajemnicy trwa również po śmierci pacjenta, chyba że zgodę na jej ujawnienie wyrazi osoba najbliższa.
Zgodnie z nowelizacją ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, która weszła w życie w dniu 10 czerwca 2016 r. po śmierci pacjenta zgodna ujawnienie tajemnicy lekarskiej może wyrazić osoba bliska, która może jednocześnie ograniczyć zakres ujawnionej tajemnicy.
